Views: 114
- Σχετική αναφορά για τη Μαριγώ του Λαχανά στην Εφημερίδα Καρπαθιακή (από όπου και η φωτογραφία)
Views: 114
Views: 208
Αρχαίο Γυναικείο Ειδώλιο που βρέθηκε στην Κάρπαθο και “φιλοξενείται” στο Βρετανικό Μουσείο, γνωστό ως «Κυρία Καρπάθου» ηλικίας 4500-3200 π.Χ.
Είναι κατασκευασμένο από πορώδη ασβεστόλιθο και είναι το παλαιότερο ελληνικό άγαλμα στη συλλογή του Βρετανικού Μουσείου του Λονδίνου.
Ο προσδιορισμός του αγαλματιδίου διαμέσου του προσώπου, του στήθους και του αιδοίου, υποδηλώνει ότι έχει σχέση με τη γυναικεία γονιμότητα.
Το μέγεθος και η μορφή του αφαιρετικού αυτού ειδωλίου δεν είναι χαρακτηριστικά της ελληνικής νεολιθικής περιόδου, παρόλο που έχει στοιχεία που το συνδέουν με μικρότερα πήλινα ειδώλια της ίδιας περιόδου και με μεταγενέστερα κυκλαδικά μαρμάρινα ειδώλια.
Οι βραχίονες αποδίδονται με τη μορφή αποφύσεων, ίσως λόγω της περιορισμένης τεχνικής του γλύπτη, ενώ τα πόδια δεν αποδίδονται καθόλου. Η τεχνοτροπία αυτή παραπέμπει στα καθιστά ειδώλια της νεολιθικής εποχής, με τα ενωμένα σκέλη να δίνουν την εντύπωση ότι δεν δηλώνονται, αν και πάλι η απεικόνιση αυτή μπορεί να οφείλεται έως ένα βαθμό στους περιορισμούς που διέπουν τη συγκεκριμένη τεχνοτροπία.
Παρόλο που η αφύσικη σχηματοποίηση του προσώπου, αφηρημένη μορφή με ραμφόσχημη μύτη, μοιάζει με αυτή των κυκλαδικών γλυπτών, τα χαρακτηριστικά του γυναικείου φύλου είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Μέχρι τώρα η απεικόνισή τους είχε συνδεθεί με τη λατρεία στο πρόσωπο της Μητέρας Θεάς, αλλά πλέον η εξήγηση αυτή θεωρείται υπεραπλουστευτική, όχι μόνο για τον συμβολισμό αυτών των ειδωλίων άλλα και για πολλά άλλα φαινόμενα. Ωστόσο, είναι πιθανόν ο τύπος αυτός ειδωλίου να σχετίζεται με τη γυναικεία γονιμότητα [4,5].
Η Κάρπαθος φέρεται ως πατρίδα του τιτάνα Ιαπετού, του Πρωτέα που ήταν ο πρώτος βασιλιάς της. Εδώ ήταν ο τόπος ανατροφής της θεάς Αθηνάς [1].
Στην Κάρπαθο έζησε και ο μεγάλος επαναστάτης Προμηθέας. Η «Κράπαθος» του Ομήρου ήταν υπό Μινωική επιρροή και αργότερα έγινε μέλος της Αθηναϊκής συμμαχίας μέχρι το 400 π.Χ. Κατά την αρχαιότητα, υπήρχαν 4 οχυρωμένες πόλεις στο νησί: η Αρκάσια, η Βρυκούς, η Κάρπαθος και η Σάρος, στη νησίδα Σαρία.
Στον πορθμό πλάτους 100 περίπου μέτρων της Σαρίας, υπάρχουν ερείπια του αρχαίου ναού του Πορθμίου Ποσειδώνα. Ο όρμος του Τριστόμου ήταν το μεγάλο φυσικό λιμάνι της αρχαίας Βρυκούντος.
Το υλικό που φτιάχτηκε η Κυρά πιθανόν να προέρχεται από τη γειτονική νήσο Σαρία ή και τη βόρεια Κάρπαθο.
Το ειδώλιο μπορεί να αναζητηθεί στο Μουσείο με τα στοιχεία:
J.L. Fitton, Cycladic art, 2nd ed. (London, The British Museum Press, 1999
Views: 203
Χάρτης της νήσου Καρπάθου του τελευταίου τετάρτου του 17ου αιώνα. Έχει εκτυπωθεί το 1658 στη Βενετία από τον ζωγράφο, συγγραφέα και λιθογράφο Marco Boschini. Είναι μέρος του ευρύτερου έργου του με τίτλο L’ Archipelago (Το Αρχιπέλαγος) στο οποίο συνολικά γίνεται καταγραφή 48 νήσων του Αιγαίου Πελάγους με ιστορικά και γεωγραφικά στοιχεία.
Ο χάρτης δίνει μια εικόνα της νήσου και της ευρύτερης περιοχής (Κάσος) του νοτιοανατολικού Αιγαίου με τοπωνύμια εποχής. Δίνει και άλλες εικονογραφικές πληροφορίες (πολίσματα, οχυρά κλπ.)
Είναι χαρακτηριστική του επιπέδου στο οποίο είχε φτάσει η χαρτογραφία αλλά και η λιθογραφία στα τέλη του 17ου αιώνα στη Βενετία. O Ιταλός ζωγράφος και χαράκτης Marco Boschini (1613-678) γεννήθηκε στη Βενετία και σπούδασε στη Σχολή του Palma il Giovane.
Τοιχογράφησε τον «Μυστικό Δείπνο» στην Αγία Τράπεζα του San Girolamo στη Βενετία και διακρίθηκε κυρίως ως χαράκτης και συγγραφέας πολλών έργων περί τέχνης: “La Carta del Navegar pittoresco” (1660), “Le minere della pittura veneziana” (1664), “Le ricche minere della pittura veneziana” (1674), ενώ συνέταξε Οδηγούς για την Βενετία και τη Βιτσέντζα.
Επίσης συνέγραψε ένα εγκυκλοπαιδικό έργο για τους ζωγράφους, παρουσιασμένο σαν πλοήγηση στον εικαστικό χώρο, όπου βιογραφούνται καλλιτέχνες της εποχής του (“La carta del navegar pitoresco dialogo”…, 1660). Τα εισοδήματά του ωστόσο προέρχονταν κυρίως από το εμπόριο πολύτιμων αντικειμένων και έργων τέχνης και διετέλεσε πράκτορας πολλών επιφανών της εποχής του (Leopoldo de’ Medici, κ.ά.).
Τα ενδιαφέροντά του τον στρέφουν και προς τις χαρτογραφικές μελέτες και συντάσσει έτσι ένα νησολόγιο για το Αιγαίο. Η έκδοση αυτή, μικρό όμορφο δείγμα της βενετσιάνικης χαρακτικής των μέσω του 17ου αιώνα, περιέχει σαράντα οκτώ χάρτες νησιών και έναν συγκεντρωτικό του Αιγαίου, ενώ επεξηγηματικά κείμενα ιστορικο-γεωγραφικού περιεχομένου συνοδεύουν τον κάθε χάρτη.
Views: 379
Ο Μάριο Λάγκο ήταν ο Στρατιωτικός Διοικητής των Ιταλικών κατοχικών δυνάμεων στη Δωδεκάνησο. Κυβέρνησε την πρώτη εποχή της Ιταλοκρατίας, επιδεικνύοντας ένα μετριοπαθές τρόπο διοίκησης ή το πολιτισμένο πρόσωπο του φασισμού [1].
Γεννήθηκε στην Σαβόνα το 1878 και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Γένοβα. Διατέλεσε πρόξενος και πρεσβευτής, και διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών της Ιταλίας.
Ορίστηκε ο επικεφαλής της Ιταλικής Αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη της Λωζάνης [2], όπου τα Δωδεκάνησα δόθηκαν ως κτήση στην Ιταλία. Διορίσθηκε ο πρώτος διοικητής των νήσων του Αιγαίου (Δωδεκάνησα) το 1923.
Το 1936 αποπέμφθηκε από τον ίδιο τον Μουσολίνι γιατί «δεν προήγαγε τη φασιστική αντίληψη διοίκησης των νήσων». Αντικαταστάθηκε από τον κατά πολύ σκληρότερο Ντε Βέκκι, απόλυτα έμπιστο αξιωματούχο του Μουσολίνι.
Σε απόλυτη δυσμένεια από το φασιστικό καθεστώς, πέθανε ξεχασμένος στο νησί Κάπρι της Ιταλίας, στις 27 Μαΐου του 1950.
Το άρθρο βρίσκεται σε συγγραφή
Views: 148
Η Κάρπαθος έχει αξιόλογη αυξανόμενη παρουσία στην Βικιπέδια (wikipedia) ειδικότερα την ελληνική αλλά και την αγγλόφωνη. Τα άρθρα σχετικά με την Κάρπαθο βρίσκονται στις παρακάτω κατηγορίες:
Η Καρπαθοπαίδεια (kpedia ως συντομογραφία) φιλοδοξεί να καταλογραφήσει λεπτομέρειες σχετικές με την Κάρπαθο που προς το παρόν δεν θα είχαν νόημα να καταχωρηθούν στην wikipedia. Αυτό είναι φανερό και στον παρακάτω κατάλογο λημμάτων της Καρπαθοπαίδειας:
Views: 120
Τη γιγαντοαφίσα επινόησαν και σχεδίασαν ο Μιχάλης Β. Μαυρολέων και ο Φραγκίσκος Η. Αντιμησιάρης για το Δήμο Καρπάθου, στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Ολυμπιακής Φλόγας που πέρασε από την Κάρπαθο το 2004. Αναρτήθηκε στην είσοδο του λιμανιού στα Πηγάδια, μέχρι που αρκετά χρόνια μετά καταστράφηκε από τις καιρικές συνθήκες.
Από τη θέση αυτή, προέβαλλε την παράδοση, τη λαϊκή τέχνη, τη μουσική, τη μαγειρική, την αρχιτεκτονική, που ευδοκιμούν σε μια φύση με απαράμιλλη και αστείρευτη ομορφιά [1]. Και μαζί τους φυσικά η ιστορία, η ποίηση, η λογοτεχνία, ο χορός και το γλέντι, η γεωγραφία, οι άνθρωποι με το ήθος τους, τη φιλοξενία τους, τη φιλοπατρία τους …
Την αφίσα διέσωσε ο Σύλλογος των Απανταχού Καρπαθίων ως καρτ-ποστάλ, όταν τη μοίρασε σε μια από τις εκδηλώσεις του.
—
Views: 1555
Πινακίδα στην είσκοδο καφενείου της Ολύμπου (του αείμνηστου Αντώνη Ζωγραφίδη) με γνωμικό γραμμένο σε κεφαλαία γράμματα. Είναι ενδιαφέρουσα η απουσία κενού μεταξύ των λέξεων καθώς και η χρήση του σύνθετου ΟΥ στο γνωμικό αλλά όχι στο όνομα του πιθανού ιδιοκτήτη. Αναφέρεται και το έτος 1910.
Το γνωμικό βρίσκεται στο βιβλίο «Αθωνικό Απόδειπνο», Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου (1952-2014) με τη μορφή «Σήμερον εμού, αύριο ετέρου, ουδέποτε ουδενός» [1].
Εικάζεται ότι η παραπάνω φράση ήταν γραμμένη σε κελλί μοναχού στο Άγιο Όρος [2], ενώ εμφανίζεται συχνά σε προσόψεις κτηρίων. Πάντως δεν το έχουμε συναντήσει πουθενά αλλού στην Κάρπαθο.
Views: 145
Συγγραφέας: Μηνάς Ν. Παπαγεωργίου
Έτος Κυκλοφορίας: 2017
Εκδοτικός Οίκος: Εκδόσεις iWrite
Ιστότοπος: https://iwrite.gr/bookstore/xatzilias-oikonomou
Η νήσος Κάρπαθος είναι ευρύτερα γνωστή για τις καταπληκτικές της παραλίες, αλλά και για την πλούσια λαογραφική και µουσική παράδοση που διασώζουν ως κόρη οφθαλµού οι κάτοικοί της, εδώ και αιώνες. Από την άλλη, η Ιστορία της «Ανεµόεσσας», όπως τη χαρακτήρισε κατά την αρχαιότητα ο Όµηρος, µοιάζει να αφορά διαχρονικά ελάχιστους.
Μέσα από τη σύντοµη αυτή µονογραφία, ο Καρπάθιος δηµοσιογράφος Μηνάς Παπαγεωργίου εξιστορεί την πολυετή αναζήτησή του αναφορικά µε το πρόσωπο του Χατζηλία Οικονόµου, ήρωα της Επανάστασης του ‘21, πιθανότατα Φιλικού και παραστάτη του νησιού στις πρώτες Εθνοσυνελεύσεις, την ύπαρξη και δράση του οποίου πληροφορήθηκε για πρώτη φορά µόλις το 2010.
Πέρα από τα διασωθέντα στοιχεία της βιογραφίας του και στην προσπάθειά του να καταδείξει τους λόγους για τους οποίους παραµένει µέχρι και τις µέρες µας στην αφάνεια, ο συγγραφέας φέρνει για πρώτη φορά στο φως άγνωστες πτυχές της δράσης και της ριζοσπαστικής προσωπικότητας του Οικονόµου, µέσα από προεπαναστατικά έγγραφα. Το περιεχόµενο των ντοκουµέντων αυτών εµπλουτίζει τις γνώσεις µας για τις σχέσεις µεταξύ του ήρωα και της τότε εκκλησιαστικής Αρχής του τόπου.
Views: 112
Views: 771
Γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου του 1951 στο Απέρι Καρπάθου. Το τρίτο κατά σειρά τέκνο του Θεμιστοκλή και της Σοφίας Νισύριου. Παντρεμένος με τη Καλλιόπη, το γένος Εμμανουήλ Χιώτη, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά την Ρηγοπούλα, το Θεμιστοκλή, τη Σοφία και το Μανόλη.
Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο Απερίου. Πτυχιούχος της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1974, επάγγελμα το οποίο επέλεξε να ασκήσει στο τόπο του, τη Κάρπαθο, από την αποφοίτηση του μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής του.
Διετέλεσε πρόεδρος της Δ.Ε. του Κέντρου υγείας Καρπάθου από το 1990 έως το 1993 και από το 2005 έως το 2009. Κατά τη θητεία του επισκευάστηκε το Κέντρο Υγείας και διαμορφώθηκε ο εξωτερικός χώρος, ενώ ταυτόχρονα έγιναν όλες οι προσπάθειες επέκτασης και αναβάθμισης του Κ.Υ. σε νοσοκομείο.
Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής Δωδεκανήσου το 1989, το 1990 (σε 3 επαναληπτικές εκλογές) όπως και το 1993 και το 2000 με τη Νέα Δημοκρατία.
Κατά τη περίοδο 2002-2010 διετέλεσε Νομαρχιακός Σύμβουλος Δωδεκανήσου, την οποία και εκπροσώπησε στην Ε.Ν.Α.Ε. (Ένωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδος) στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και Αντιδήμαρχος στον Δήμο Καρπάθου τη περίοδο 2010-2019.
Η προσφορά του στην Κάρπαθο δεν εξαντλήθηκε στις παραπάνω δράσεις καθώς επί σειρά ετών συμμετείχε και σαν Πρόεδρος και σαν μέλος των Δ.Σ. σε πολιτιστικά και αθλητικά σωματεία της Νήσου, ειδικότερα στον Αθλητικό Σύλλογο Πρωτέα και τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ομονοίας» Απερίου.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 24/5/2020 μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο και ετάφη στην γενέτειρά του το Απέρι Καρπάθου.