Category: πρόσωπο

Views: 0

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Μιχάλης Μάλτας γεννήθηκε το 1915 στο Μεσοχώρι Καρπάθου. Ήταν το τέταρτο παιδί του Μανώλη και της Βασιλικής. Φοίτησε στην Αθήνα όπου και έγινε γιατρός, αποκτώντας παράλληλα την ελληνική υπηκοότητα. Με την έναρξη του πολέμου, έσπευσε να καταταγεί στον ελληνικό στρατό.

Η Θυσία

Από τον Μιχάλη Μάλτα διασώθηκαν 5-6 ταχυδρομικά δελτάρια προς τους γονείς του, που αποτελούν πολύτιμη ιστορική μαρτυρία. Στα γράμματα αυτά, ο νεαρός ανθυπίατρος εκφράζει την επιθυμία του να μην ξεχαστεί από την πατρίδα. Φονεύθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1941 σε ηλικία 25 ετών, ενώ προσπαθούσε να στείλει ένα τελευταίο μήνυμα στη μητέρα του.

Σύμφωνα με μαρτυρίες συμπολεμιστών του, ο Μιχάλης Μάλτας βρήκε τραγικό θάνατο κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος, προσπαθώντας να γράψει στην οικογένειά του, όταν μια κοντάρινη βολίδα εξερράγη δίπλα του. Η τελευταία του πράξη ως γιατρός ήταν να περιθάλψει τους τραυματίες συντρόφους του πριν το θάνατό του.

Το σώμα του ενταφιάστηκε προσωρινά σε άγνωστο σημείο της Αλβανίας, όπως και άλλων 7.796 Ελλήνων στρατιωτών που παραμένουν άταφοι ή θαμμένοι στην Αλβανία από τον συνολικό αριθμό των 13.936 απωλειών στο μέτωπο.

Το δίλημμα των Δωδεκανήσιων

Η περίπτωση του Μιχάλη Μάλτα είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς αναδεικνύει το δίλημμα των Δωδεκανησίων της εποχής. Πολλοί, παρά την ιταλική υπηκοότητα, έσπευσαν εθελοντικά να υπηρετήσουν στο Σύνταγμα Δωδεκανησίων, όπως ο ίδιος. Ανάμεσα στους χαμένους περιλαμβάνονται και τρεις Καρπάθιοι: ο Μιχάλης Μάλτας, ο Εμμανουήλ Χατζημανώλης από την Όλυμπο και ο Γιάννης Παπαγιάννης από τις Πυλές.

Η αναζήτηση της ταυτότητας

Μέχρι σήμερα, οι συγγενείς και οι ερευνητές αναζητούν πληροφορίες για τους “άγνωστους ήρωες”. Ο ανιψιός του Μιχάλη Μάλτα, Φίλιππος Σταμπολής (επίσης γιατρός), συνεχίζει το έργο της ταυτοποίησης των οστών στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Η περίπτωση του θείου του παραμένει ένα από τα πολλά ανοιχτά κεφάλαια στην ιστορία των αγνοουμένων του Αλβανικού μετώπου.

Ιστορική αναγνώριση

Η πρόσφατη διπλωματική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, υπό τους υπουργούς Νίκο Κοτζιά και Ντιτμίρ Μπουσάτι, ανοίγει το δρόμο για τον εντοπισμό, την ταυτοποίηση και τον ενταφιασμό των Ελλήνων στρατιωτών σε ειδικά νεκροταφεία. Αυτή η προσπάθεια αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας είναι κρίσιμη για τη δικαίωση των προγόνων μας.

Η ιστορία του Μιχάλη Μάλτα, όπως και χιλιάδων άλλων, αποτελεί υπενθύμιση της ανάγκης να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη των αγωνιστών που έπεσαν για την πατρίδα, μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως η ιστορική δικαιοσύνη στα άγνωστα θύματα του Αλβανικού μετώπου.

Πηγές

1. Ο Ανθυπίατρος Μιχάλης Μάλτας, ένας ήρωας της Καρπάθου!, Καρπαθιακά Νέα, Μανόλης Δημελάς, Οκτώβριος 2025
2. Αναζητώντας τους υπέρ πατρίδος θυσιασθέντες Καρπαθίους, Γιώργος Ν. Τσαμπανάκης, karpathos.net
3. Album των πεσόντων Καρπαθίων, Μανόλης Μ. Τσαγκάρης και Γιώργος Ν. Τσαμπανάκης

Views: 16

*** υπό συγγραφή ***

Ο Γιάννης Μ. Χαψής, γεννήθηκε στην Όλυμπο το 1915 και παντρεύθηκε στο Όθος, όπου έζησε  το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Πέθανε σε βαθιά γεράματα σε ηλικία 94 χρονών, το 2009.

Υπήρξε οργανοπαίχτης (έπαιζε λύρα και λαούτο), τραγουδιστής, και στιχουργός. Κυκλοφόρησε από το 1956, μια σειρά από δίσκους βινυλίου με Καρπαθιακή μουσική, από τους πρώτους που κυκλοφόρησαν.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

Μέρος της δισκογραφίας του βρίσκεται στο greek-discography με την ODEON [2]:

Λαϊκή Τέχνη

Επίσης ήταν και ταλαντούχος λαϊκός ζωγράφος, με χαρακτηριστικό τρόπο έκφρασης. Από πολλούς αποκαλείτο ο «Θεόφιλος της Καρπάθου». Παρακάτω βλέπετε ένα χαρακτηριστικό του έργο, που βρίσκεται αναρτημένο στην Ταβέρνα του Αθανασίου στη Λάστο, Βωλάδος.

Στιχουργία

Συμμετείχε στο διαγωνισμό Καρπαθιακής Μαντινάδας του Ομίλου Καρπαθίων Νέων, το 1976, όπου και διακρίθηκε με ένα χαρακτηριστικό ποίημα-μαντινάδες [3, 4]:

Αραγε να χει άνθρωπο αυτό νά μη το ξέρει
πώς είσαι τον Παράδεισου γωνιά το καλοκαίρι;

Σαν φτάσει ο Ιούλιος, βάζεις τα σκολιανά σου
κι ανοίγεις τις αγκάλες σου να κλείσεις τα παιδιά σου.

Κάθε γιορτή κάνουν χορούς και των αγιών τραπέζι,
και δε χορταίνεις τη γλυκιά τη λύρα όταν παίζει.

Σα στολιστούν οι κόρες σου που χουν ματιά σαΐτα,
μοιάζου με τ’ άστρα τ’ ουρανού που λάμπουν κάθε νύχτα.

Δίπλα στα λεβεντόκορμα κι όμορφα παλληκάρια,
μοιάζει ο χορός σου σα κολλιέ με τα μαργαριτάρια.

Οποιος βρεθεί στα γλέντια σου μες στους τραγουδιστά(δ)ες,
θά τον φορτώσουσι βαρειά μ’ όμορφες μαντινά(δ)ες.

Κι’ αν τύχει ξένος να βρεθεί τα μάτια του κουράζει,
τα όμορφα σου έθιμα Κάρπαθος να θαυμάζει.

Με μηχανή το κάθε τι το αποθανατίζει,
τέτοια δεν βλέπει πουθενά στα μέρη πού γυρίζει…

Κι όταν θά δούνε τον καπνό στου πλοίου το φουγάρο,
λέ κι ας έμπόρου Κάρπαθος, μαζί μου να σε πάρω.

Μικρή ‘σαι διαμαντόπετρα στο νότιο Αιγαίο,
μα το βαρύ σου ριζικό ώστά να ζω θά κλαίω.

Γιατί έγέννησες παιδιά, πολλά καλά και άξια,
μ’ εφυγαν, τα μετόχια σου, έμεινα και ρημάξα.

Τα χώματα που γενεές, χρόνια πολλά εθρέψα,
τ’ αφήσαμε στο έλεος, της μοίρας των κα ‘γριέψα.

Τα χώματα σου Κάρπαθος τα ιδρωποτισμένα,
τώρα τα βλέπω με κλαδιά και πεύκα σκεπασμένα.

Πεύκα δεν έσεβάστητε τόσων χρονών ιδρώτα,
να μείνετε ακίνητα, στη θέση πούστε πρώτα;

Ανάθεμα σε ξενητιά που μ’ έκαμες ν’ αλλάξω
το χρώμα μου το χρυσαφί πράσινο νά το βάψω.

Χριστέ μου το νησάκι μας μη μας το ‘πορημάξεις
έστω και γέρους γύριζε σα πάρου τις συντάξεις.

Ολοι των ειν’ ορθόδοξοι, Χριστιανοσύνης φίλοι
νάχει άνθρωπο στη χάρη σου ν’ άνάβει το καντήλι.

ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1. greek-discography (΄οπου και διατίθονται οι δίσκοι)
2. Στη μνήμη του Γιάννη Μ. Χαψή 1915-2009-Μουσείο Βασίλη Χατζηβασίλη, youtube.
3. Παγκαρπαθιακός Διαγωνισμός Μαντινάδας, OKN-KEN (1976), karpathos.net
4. 1ος Παγκαρπαθιακός Διαγωνισμός Μαντινάδας – 1976, ΟΚΝ-ΚΕΝ, καρπαθιοπαίδεια.

Views: 1

Ο Ανδρέας Λεντάκης, γεννήθηκε στο Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας το 1935, με καταβολές  από την Κάρπαθο. Συγκεκριμένα ο πατέρας του από την  Όλυμπο της και η μητέρα του από τις Μενετές. Αποτελεί μια σημαντική προσωπικότητα της Ελλάδος και της Καρπάθου ειδικότερα, ως πολιτικός, συγγραφέας, στοχαστής, φιλόλογος και ιστορικός.

Ο Ανδρέας Λεντάκης είχε την ατυχία να ορφανέψει τριών χρονών από μητέρα και έκτοτε τον μεγάλωσε η θεία του και αδελφή της μητέρας του Ευδοξία Μιχ. Νουάρου με τον σύζυγό της Ανδρέα Κουσουμπέση, καταγόμενο από την Πορταριά του Πηλίου. Η συνεισφορά του άτεκνου αυτού ζεύγους στην ανατροφή του Αντρέα ήταν καθοριστική, αφού στα εννέα του χρόνια έμεινε ορφανός και από πατέρα. Μεγαλώνοντας φοίτησε στα Ελληνικά Κοινοτικά Σχολεία της Αντίς Αμπέμπα, από το Γυμνάσιο των οποίων αποφοίτησε, αριστεύοντας μάλιστα, το έτος 1953.

Το λήμμα αυτό βασίζεται στο βιογραφικό του που βρίσκεται αναρτημένο στον ιστότοπο του Ιδρύματος Ανδρέα Λεντάκη [1], καθώς και από το σχετικό λήμμα στην ελληνική wikipedia [2].

ΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Σε κορυφαίο ηγετικό στέλεχος των φοιτητικών κινημάτων αναδεικνύεται ο Α. Λεντάκης με πολύ σημαντική συνεισφορά στις γενιές του 1-1-4 και του 15%, συνθήματα δικής του έμπνευσης, που κατάφερε να τα πανελλαδικοποιήσει.

• 1953: Αποφοιτά  από το 6τάξιο ελληνικό Γυμνάσιο της Αντίς Αμπέμπα, μετακομίζει στην Ελλάδα και εγγράφεται στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών στο  Ιστορικό – Αρχαιολογικό Τμήμα- με υποτροφία της Ελληνικής κοινότητας της Αντίς Αμπέμπα. Μιλά ήδη άπταιστα 7 γλώσσες.
• 1954: Αφαίρεση της Υποτροφίας λόγω της στράτευσής του στους δημοκρατικούς αγώνες για το Κυπριακό και της ένταξής του στην ΕΠΟΝ (1955-1958). Λίγο αργότερα -1959- του αφαιρείται και η Ελληνική Ιθαγένεια για τον ίδιο λόγο (1978 έτος επανάκτησής της).
• 1956 – 1957: Υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων της ΔΕΣΠΑ, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος.
  Ιδρυτικό μέλος και Γ.Γ. των φοιτητών του Συλλόγου της Φιλοσοφικής (1955-1957).
• 1957: Συμμετέχει ως οργανωτής του Α΄ Πανσπουδαστικού Συνεδρίου, στις εργασίες του οποίου υπήρξε Γραμματέας. Εκπροσώπησε το φοιτητικό κίνημα σε διεθνή συνέδρια (Μόσχα, Πράγα, Κούβα, Λονδίνο, Γκάνα), ενώ, στο Παγκόσμιο Forum Νεολαίας της Μόσχας, το 1964, εξελέγη Πρόεδρος του προεδρείου του Forum, για την προετοιμασία του τελικού  και των Αποφάσεων.
• 1958-1962: Ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Εργαζομένων Φοιτητών και της Πανσπουδαστικής.
• 1962: Από τους πρωτοπόρους του κινήματος Ειρήνης για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό  ‘’BertrandRussell” με καθοριστική συμβολή στην ίδρυση του Συνδέσμου Νέων «Μπέρτραντ Ράσελ», ενώ συμμετέχει και στην έκδοση του περιοδικού «Δρόμοι της Ειρήνης».
• 1963: Γίνεται ιδρυτικό μέλος της ΔΚΝ “Γρηγόρης Λαμπράκης” και της ΔΝΛ (Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη), της οποίας ο ίδιος επεξεργάστηκε το σχέδιο Διακήρυξης και υπήρξε ηγετικό της στέλεχος ως το 1967. (Πηγή αρχείο Λαμπράκηδες on line).
• 1963: Εκδίδεται το βιβλίο του με τίτλο «Νεοφασιστικές Οργανώσεις στη νεολαία.» από τις εκδ. ΔΚΝ «Γρηγόρης Λαμπράκης», που προκάλεσε σάλο. Στις 19 Νοεμβρίου του 1963 Επιτροπή της Κίνησης Γρηγόρης Λαμπράκης με επικεφαλής το Μίκη Θεοδωράκη επισκέφθηκε το Γεώργιο Παπανδρέου τον συγχάρηκε για την εκλογή του και κατέθεσε υπόμνημα για εκδημοκρατισμό ζητώντας την άμεση διάλυση των παρακρατικών οργανώσεων επιδίδοντας το βιβλίο του Α. Λεντάκη «Νεοφασιστικές Οργανώσεις», που παρέχει την αναγκαία τεκμηρίωση και τις αποδείξεις.
• 1965: Συμμετέχει στην ιστορική διαδήλωση -βλπ. Ιουλιανά- στην οποία σκοτώθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας. O Ανδρέας Λεντάκης μεταφέρθηκε σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός με ρήξη της σπλήνας και την επόμενη ημέρα στην Αυγή υπήρχε κεντρική είδηση «Πέτρουλας – Λεντάκης νεκροί».
• 1965-1967:Τελευταίος αρχισυντάκτης της ‘’Πανσπουδαστικής’’ (από το 1965 μέχρι τον Απρίλη 1967, οπότε και διαλύεται από τη δικτατορία) , στην οποία και αρθρογραφεί, συνήθως, με το ψευδώνυμο Α. Ζαβορίτης.
• 1966 Φεβρ.: Εκτοπίζεται στην Άνδρο και την Μήλο και γίνεται ο πρώτος φοιτητής πολιτικός κρατούμενος πριν ακόμη την επιβολή της δικτατορίας.
• ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ-ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Ήδη από το ξέσπασμα των αγώνων για το Κυπριακό και στη συνέχεια με τα φοιτητικά κινήματα στα οποία αναδεικνύεται ηγετικό στέλεχος τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 , ο Ανδρέας Λεντάκης εγγράφεται και στοχοποιείται από την Ασφάλεια, ώστε στην ιστορική εκδήλωση των «Ιουλιανών» (1965), ο Α.Λ. αποτελούσε στοχευόμενο πρόσωπο την ημέρα εκείνη – στοιχείο αρχείου Ιδρύματος Λεντάκη-. Με την πληροφορία να έχει διαρρεύσει, αν και προειδοποιήθηκε, δεν εγκατέλειψε τις πρώτες γραμμές, τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό σε κρίσιμη κατάσταση, που ωστόσο διέφυγε τον κίνδυνο.

Συνάντηση ιδρυτικών μελών της Νεολαίας Λαμπράκη: από αριστερά Βαρδής ΒαρδονογιάννηςΜίκης Θεοδωράκης, Ανδρέας Λεντάκης, Μήτσος Τσάρας

• 1967 Απρίλιος: Με την εγκαθίδρυση της χούντας, δημιουργεί με άλλους συναγωνιστές και με επικεφαλής τον Μίκη Θεοδωράκη το ΠΑ.Μ. (Πατριωτικό Μέτωπο) και βρίσκεται στην παρανομία μέχρι και την περιπετειώδη σύλληψή του, τον Οκτώβριο του 1967, που του στοιχίζει συνολικά 4 χρόνια φυλακής και εξορίας. Με την σύλληψή του βασανίστηκε άγρια στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας, όπου υπήρξε η έδρα της Ασφάλειας (μετέπειτα Υπ. Πολιτισμού). Στο διπλανό κελί, ο Μίκης Θεοδωράκης επικοινωνούσε μαζί του με ειδικό κώδικα που είχαν συμφωνήσει από κοινού. Εκεί ο Μίκης, εξαιτίας των βασανιστηρίων που υπέστη ο Ανδρέας, εμπνεύστηκε «Τα Τραγούδια του Αντρέα».

Εκτοπίστηκε στην Άνδρο και τη Μήλο, όπου, κυρίως στην Μήλο, επιδόθηκε σε μελέτες της ιστορίας της με αποτέλεσμα να προωθήσει σημαντικά την ιστοριογραφία του νησιού. Κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ και Αίγινας και στάλθηκε στα στρατόπεδα της Λέρου (στο Παρθένι και στο Λακκί), καθώς και στο στρατόπεδο του Ωρωπού.

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

• 1987- 1993: Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της νέας ΕΔΑ τη διακήρυξη της οποίας συνέταξε ο ίδιος.
• 1978: Εκλέγεται Δήμαρχος Υμηττού.
• 1981-1982: Ίδρυσε το πρώτο ΚΑΠΗ στην Ελλάδα (Δήμο Υμηττού), και σύντομα έστησε και το δεύτερο ΚΑΠΗ στην Χαραυγή Υμηττού.
• 1982: Εκλέγεται 2η φορά δήμαρχος
• 1983-1988:  Καινοτομεί με προγράμματα -πιλότο πρόληψης από την χρήση τοξικών ουσιών στη Β΄βάθμια Εκπαίδευση και τους γονείς των μαθητών. Παράλληλα εφαρμόζει προγράμματα Συμβουλευτικής ΚΕΤΑ (Κοινωνικό Εργαστήρι Τοπικής Αυτοδιοίκησης).
• 1982- 1989: Εισήγαγε το θεσμό του Ε.Α.Π. (Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου)και δημιουργεί το πρώτο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο-1976- στον ΦΟΥ (Φιλοπρόοδο Όμιλο Υμηττού).
• 1986: Εκλέγεται 3η φορά δήμαρχος.
• 1986: Θεμελιωτής του Θεάτρου Βράχων Υμηττού-Βύρωνα, που μετονομάστηκε αργότερα σε «Μελίνα Μερκούρη». Το καλοκαίρι του ίδιου έτους πραγματοποιείται και θεσμοθετείται το πρώτο Φεστιβάλ Τέχνης του Δήμου Υμηττού. Συνολικά οργάνωσε 11 Φεστιβάλ Λόγου και Τέχνης.
• 1986: Εισήγαγε το πρόγραμμα «Φροντίδα στο σπίτι». Οργάνωσε τα Υπαίθρια- Διεθνή Συμπόσια Γλυπτικής και Ποίησης.

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

• 1989 & 1990: Εκλέγεται βουλευτής με τον Συνασπισμό.
• 1993: Παραιτείται από βουλευτής κ’ από πρόεδρος της ΕΔΑ και προσχώρησε στο νεοσύστατο κόμμα της Πολιτικής Άνοιξης.
• 1993 τον Οκτώβριο εκλέγεται βουλευτής ( πρώτος σε σταυρούς) και κυβερνητικός εκπρόσωπος  της ΠΟΛ.ΑΝ
• 1994: Κατέρχεται ως υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων.

Ο απολογισμός του έργου του (1993-1996) ήταν μεγάλος: 597 ερωτήσεις σε υπουργούς, 73 επίκαιρες ερωτήσεις, 285 αναφορές. Διετέλεσε μέλος της Διακομματικής Επιτροπής του Κοινοβουλίου στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, της Διακομματικής Επιτροπής στο Συμβούλιο της Ευρώπης, της Διακομματικής Επιτροπής  στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της Επιτροπής Παιδείας και Πολιτισμού, της Επιτροπής Βιβλιοθήκης της Βουλής, και της Διεθνούς Ενώσεως του Κοινοβουλίου, της Επιτροπής Θρησκευμάτων και Ορθοδοξίας, της οποίας διετέλεσε και Γραμματέας

• 20 Μαρτίου 1997: Πεθαίνει από ανακοπή σε ηλικία 60 ετών.

Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ, Ο ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ

Το συγγραφικό του έργο αριθμεί περισσότερα από 30 βιβλία, (ιστορικά, αρχαιολογικά, λογοτεχνικά, εθνολογικά). Δημοσίευσε πάνω από 450 λήμματαστη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια και στην Εγκυκλοπαίδεια «Υδρία».

• 1997- 1999: Μετά το θάνατό του εκδίδεται το κύκνειο τετράτομοέργο του « Ο  Έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα».

Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Ανδρέας Λεντάκης

Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Ανδρέας Λεντάκης συνδέθηκαν με ισχυρούς δεσμούς φιλίας και αγώνα, καθώς γνωρίστηκαν στη Νεολαία Λαμπράκη και βρέθηκαν συγκρατούμενοι κατά τη δικτατορία, μοιραζόμενοι βασανιστήρια και κακουχίες. Η στάση και το θάρρος του Λεντάκη ενέπνευσαν τον Θεοδωράκη να γράψει τα «Τραγούδια του Ανδρέα», που αποτυπώνουν τις εμπειρίες της φυλακής και τον κοινό τους αντιδικτατορικό αγώνα. Η σχέση τους χαρακτηριζόταν από κοινές αξίες, αλληλοεκτίμηση και συνεργασία, που συνεχίστηκε και μετά τη χούντα σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.

Ακολουθεί το πασίγνωστο τραγούδι του Μίκη από το Δίσκο «Τραγούδια του Ανδρέα», με τίτλο: «είμαστε δυό, είμαστε τρείς».

Είμαστε δυο, είμαστε δυο,
η ώρα σήμανε οχτώ
κλείσε το φως, χτυπά φρουρός,
το βράδυ θά ‘ρθουνε ξανά
έμπα μπροστά, έμπα μπροστά
και οι άλλοι πίσω ακολουθούν
μετά σιωπή και ακολουθεί
το ίδιο τροπάρι το γνωστό
Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,
βαράνε χίλιοι δεκατρείς
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
μα ποιος πονάει πιο πολύ
θά ‘ρθει καιρός να μας το πει

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί

Ο εκδικητής ο λυτρωτής
είμαστε δυο, είμαστε τρεις
είμαστε χίλιοι δεκατρείς

Το Ίδρυμα Πολιτισμού και Εκπαίδευσης “Ανδρέας Λεντάκης”

Το Ίδρυμα Πολιτισμού και Εκπαίδευσης «Ανδρέας Λεντάκης» ιδρύθηκε το 1999 για να τιμήσει τη μνήμη και το έργο του Ανδρέα Λεντάκη. Πρόεδρός του είναι η σύζυγός του, Έφη Λεντάκη. Στόχος του είναι η διάδοση των αξιών του και η συνέχιση της κοινωνικής του προσφοράς. Έχει πραγματοποιήσει πλήθος πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δράσεων, όπως διεθνή συνέδρια, ημερίδες, σεμινάρια, επιμορφωτικούς κύκλους, διαλέξεις και υποτροφίες. Εδρεύει στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, διαθέτοντας επιστημονική βιβλιοθήκη και ιστορικό αρχείο, ενώ παράλληλα διοργανώνει εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία σε συνεργασία με αναγνωρισμένους εκπαιδευτικούς φορείς [3].

Πηγές και Αναφορές

1. Συνοπτικό Βιογραφικό του Ανδρέα Λεντάκη, στο Ίδρυμα Ανδρέα Λεντάκη, https://ledakis.gr
2. Ανδρέας Λεντάκης, wikipedia
3. https://www.ledakis.gr

Views: 1

Σε συγγραφή

Πηγές και Αναφορές

1. ΝΙΚΟΣ ΔΙΑΚΟΣ – Ο αξέχαστος Καρπάθιος λαϊκός ποιητής, του Μανόλη Κασσώτη, karpathos.net
2. Το θαύμα της Παναγιάς της Λαρνιώτισσας, ραδιοεκπομπή, Μανόλη Τσαγκάρη, karpathos.net. Ακούγεται απαγγελία μαντινάδων του ιδίου από το ομόνυμο βιβλίο του Μανόλη Κασώτη.

Views: 41

Ο Γιάννης Μιχ. Αναγνωστόπουλος, γιός του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου, γνωστός και ώς Γιάννης Υψηλός, ήταν μουσικός, στιχουργός, γλεντιστής και δάσκαλος πολεμικών τεχνών.

Γεννήθηκε το 1944 στην Κάρπαθο και απεβίωσε το 2025 στη Ρόδο. Σπούδασε στο Νηρέα της Ρόδου Ηλεκτρομηχανικός, επάγγελμα που εξάσκησε στην Κάρπαθο για μερικά χρόνια και αργότερα στην Αμερική.

Μετανάστευσε στην Αμερική το 1970, μαζί με την οικογένειά του, όπου συνέχισε την επαγελματική του σταδιοδρομία, αρχικά ως ηλεκτρομηχανικός και αργότερα δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της Εστίασης.

Με 4 παραγωγές καρπαθιακής μουσικής, και την παρουσία του σε γλέντια, γάμους, βαπτίσεις, αρραβώνες και πανηγύρια, διέδωσε ένα μοναδικό μουσικό τρόπο ερμηνείας της κατωχωρίτικης μουσικής. Συνέχισε το έργο του πατέρα του Μιχαήλ Αναγνωστοπούλου, σημαντικός τραγουδιστής, μαντιναδόρος και οργανοπαίχτης.

Κατάλογος δίσκων ευρείας κυκλοφορίας

Εξέδωσε 4 albums σε μορφή δίσκου 33 1/3 στροφών, 8 track tape, compact cassette, και CD κατά περίπτωση.

• • Καρπαθιακά Τραγούδια (1973)
  • Καρπαθιακές Μελωδίες (1977)
  • Υψηλοβελονιές (1992)
  • Υψηλού Ευακούσματα (2008)

Καρπαθιακά Τραγούδια (1973)

Στίχοι και Μουσική: Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος (Υψηλός)
Τραγούδι και Βιολί: Γιάννης Μ. Αναγνωστόπουλος (Υψηλός)
Τραγούδι και Λαούτο: Μηνάς Μ. Αναγνοστόπουλος (Υψηλός)
Παραγωγή & Ηχογράφηση: Νίκος Τσιβγάς
Υλικός Φορέας:  Δίσκος 33 στροφών (8 τραγούδια), Κασέτα 8-track (14 τραγούδια)
Έτος παραγωγής: 1973
Ηχογράφηση: Ν. Υόρκη, Η.Π.Α.
Κωδικός: 3-3-3270Α

Ήταν μια από τις πρώτες δισκογραφικές παραγωγές καρπαθιακής μουσικής μεγάλης κλιμακας (8 τραγούδια σε δίσκο 33 στροφών, και 14 τραγούδια σε ταινία 8-track). Μέχρι τότε οι παραγωγές περιορίζονταν σε δίσκους 45 στροφών με 2 τραγούδια. Ο Δίσκος αυτός ακούστηκε και αγαπήθηκε στην Κάρπαθο και Αμερική και σε μεγάλο βαθμό διαμόρφωσε την εικόνα της κατωχωρίτικης μουσικής με βιολί. Η ερμηνεία των σκοπών και η συνοδεία του λαούτου αποτέλεσε πρότυπο για πολλούς νέους οργανοπαίχτες.

Η θεματολογία αφορά τη ξενητιά αλλά και το θάνατο του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου (πατέρα του Γιάννη και Μηνά).

Καρπαθιακές Μελωδίες (1977)

Υψηλοβελονιές (1992)

Υψηλού Ευακούσματα (2008)