Mια κόρη από την αμοργό (τραγούδι)

Views: 110

Μια κόρη από την Αμοργό,
γατάνι, γατανάκι μου
να ταξι(δ)έψει θέλει,
γατάνι μου πλεμένο.
Να ταξι(δ)έψει δε μπορεί,
να λάμνει (δ)εν ηξεύρει.
Δίνει τρακόσια δυο φλουριά,
ναύλο του κεφαλιού της
κι άλλα τρακόσια τέσσερα,
να πάει με τη(ν) τιμή της.
Κι απίτις πολαργάρασι [1]
δυο μίλια του λιμνιώνα
επο(δ)ιαντράπη ο ναύκληρος
κι απλώνει πα στη(ν) κόρη.
Κι η κόρη από την εντροπή
ήπεσε λι(γ)ωμένη
κι ο ναύκληρος εθάρεψε
πως ήτο ποθαμένη,
’πό τα μαλλάκια την αρπά
και στο γιαλό τη ρίχτει,
το ρέμα την εξώριξε
στο(ν) κόρφο της Αττάλειας.
Και μιά Λαμπρή, μια Κυριακή,
μιαν ακριβήν ημέρα
ήβγαν οι Ατταλειώτισσες
να παν να σουργιανίσου(ν).
Κ’ ήβραν τη(ν) κόρη κι ήπλεε
στα βρυά περιπλεμένη,
τότε οι Ατταλειώτισσες
εστήσαν μοιρολόι.
Για δε(ς) κορμί για καμουχά [2]
και μέση για ζωνάρι
για δες μασουροδάχτυλο [3]
για το μαργαριτάρι.
Λεξιλόγιο
  1. πολαργάρασι: απομακρύνθηκαν
  2. καμουχάς: βαρύτιμο ύφασμα
  3. μασουροδάχτυλο: δάχτυλο λεπτό σαν τα μασούρια του αργαλιού

1ος Παγκαρπαθιακός Διαγωνισμός Μαντινάδας – 1976

Views: 129

Ο Όμιλος Καρπαθίων Νέων (Καρπαθιακός Σύλλογος με έδρα τον Πειραιά) και ο Σύλλογος Καρπαθίων Νέων (με έδρα το NJ Η.Π.Α.), διοργάνωσαν το 1976 Παγκαρπαθιακό διαγωνισμό μαντινάδας. Έκτοτε οι μαντινάδες κυκλοφόρησαν τραγουδισμένες από τους νέους του συλλόγου και αποτελούν μια από τις πιο λυρικές εκφράσεις της αγάπης των Καρπαθίων προς το νησί τους. Το εικονιζόμενο εξώφυλλο του βιβλίου που κυκλοφόρησε περιέχει τις μαντινάδες του διαγωνισμού.

Βραβεύθηκαν οι:

  • Νίκος Παπαμιχαήλ
  • Γιάννης Χαψής
  • Ηλίας Βασιλαράς
  • Μαριγούλα Κρητσιώτη

Οι μαντινάδες μελοποιήθηκαν και κυκλοφόρησε σχετική κασέτα (Compact Cassette) OKN-KEN-1977, της οποίας το εξώφυλλο παρατίθεται:

Εξώφυλλο Κασέτας του ΟΚΝ-ΚΕΝ 1977

Αναφορές – Πηγές

  1. Οι 4 βραβευμένες μαντινάδες του Παγκαρπαθιακού Διαγωνισμού Μαντινάδας OKN-KEN, 1976 στο karpathos.net

Πάσχα στο χωριό (Ποίημα)

Views: 233

Γλυκό το Πάσχα στο χωριό,
τα σπίτια ασβεστωμένα,
και αναμνήσεις των παλιών,
‘πο χρόνια περασμένα.

Οι τούρτες οι αυγούλες μας,
και το ψητό στ’ Απέρι,
κι ένας βασιλικός στ’ αυτί,
‘πο της γιαγιάς το χέρι.

Ο Κάσουνας, οι λύρες μας,
οι ασπρισμένοι τοίχοι,
πως να χωρέσουν στο χαρτί,
πως να τα πούν δυο στίχοι;

Βαγγέλης Γεργατσούλλης

Μαρούσι, 18/4/2006