Σε ένα τμήμα μαρμάρινης στήλης, σπασμένης στα δυο, με ελληνική επιγραφή, σώζεται ένα τιμητικό διάταγμα / ψήφισμα, με το οποίο ο Δάμος / Δήμος Βρυκουντίου παραχωρεί χρυσό στεφάνι στον Μηνόκριτο, υιό του Μητρόδωρου, του Σάμιου, για τις υπηρεσίες του, ως ιατρός, εκεί, για είκοσι τουλάχιστον χρόνια.
Σε προγενέστερη περίοδο, προτού λάβει μισθό, προσέφερε δωρεάν τις υπηρεσίες του, ενώ διέμενε στην Κάρπαθο και θεράπευε πολλούς ανθρώπους με επικίνδυνες (λοιμικές) ασθένειες και κακοπάθειες / κακοπαθίες.
Πρόκειται για στήλη του 300-200 π.Χ. από την Κάρπαθο, διαστάσεων 60,96 Χ 41 εκατ. και βάθους 12 χλστ.
Η επιγραφή αυτή βρίσκεται στις αποθήκες του Βρετανικού Μουσείου.
Το χελιδονόψαρο, είναι γλυπτό που φιλοτέχνησε ο Γιάννης Χατζηβασίλης [1], γυιός του τεχνίτη και καλλιτέχνη Βασίλη Χατζηβασίλη από την Όλυμπο της Καρπάθου.
Κατασκευάστηκε στη μνήμη του Νίκου Β. Τσέρκη, συμβολίζοντας τις προσπάθειες των ανθρώπων του νησιού “να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, παλεύοντας με τα κύματα, για να θρέψουν γενιές και γενιές”, αλλά την ίδια στιγμή “διατηρώντας τη γλώσσα τα ήθη και τα έθιμα” του τόπου.
Αναφορές – Πηγές
Από τη σχετική ανάρτηση του καλλιτέχνη στο facebook.
Η εφαρμογή “ktouch” επιτρέπει την πρόσβαση σε υπηρεσίες διαδικτύου σχετικές με την Κάρπαθο από μια απλή οθόνη αφής για φορητές συσκευές (tablets & smart phones). Αναπτύχθηκε το 2019 από το Μανόλη Τσαγκάρη και την Apella Nota.
Ο Γεώργιος Χιωτάκης γεννήθηκε στην Κάρπαθο το 1917 και απεβίωσε το 2017 σε ηλικία 99 ετών. Πατέρας του ο Ανδρέας Χατζη(γ)ιώργη Χιωτάκης και μητέρα του η Άννα Μιχαήλ Σακέλλη.
Σε ηλικία 14 ετών φοίτησε στην Ιόνιο Σχολή στην Αθήνα. Από την παιδική του ηλικία οραματιζόνταν να σπουδάσει Ιατρική πράγμα που τελικά κατάφερε ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην Αθήνα το 1940. Από το 1941 έως το 1945 έκανε την ειδικότητά του στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».
Στη Ρόδο βρέθηκε μαζί με μια Κινητή Νοσοκομειακή Μονάδα, το Σεπτέμβριο του 1946 και εξυπηρετούσε τις ανάγκες των κατοίκων μαζί με κλιμάκιο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Το 1948 ο τότε ναύαρχος Ιωαννίδης τον απομακρύνει με αιτιολογία ότι είχε κομμουνιστικές πεποιθήσεις.
Τελικά επέστρεψε στη Ρόδο το 1950 και άνοιξε το Ιατρείο του δίπλα στην Ακαδημία. Η ικανότητα του στις ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Δανέζικα, Ιταλικά, Γερμανικά) του έδωσε τη δυνατότητα να εξυπηρετεί τον τότε ανερχόμενο τουρισμό στη Ρόδο. Η δραστηριότητά του συνέβαλε στην θετική εικόνα των ξένων για την ιατρική περίθαλψη στη Ρόδο εκείνη την εποχή.
Ο Γ. Χιωτάκης επίσης ήταν και ο επίσημος ιατρός στα γυρίσματα της ταινίας «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» που έγιναν στη Ρόδο, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε ηθοποιούς και παραγωγούς της.
Δημιούργησε μαζί με τους Λάιονς το Δημοτικό Ιατρείο στο Φαληράκι, εντοπίζοντας κατάλληλο οικόπεδο, πρωτοστατώντας στους εράνους και φροντίζοντας ακόμη και για τη προμήθεια νοσοκομειακού αυτοκινήτου, καρδιογράφο.
Ο Γεώργιος Λ. Χιωτάκης του Λογοθέτη και της Βενετίας (Απέρι Καρπάθου, 23 Απριλίου 1922 – Ρόδος, 22 Σεπτεμβρίου 2014) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός από τα Δωδεκάνησα. Διετέλεσε βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ από το 1981 ως το 1989 [1].
Γεννήθηκε στην Κάρπαθο (στο χωριό Απέρι) και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Είχε δίπλωμα από το Ιταλικό Διδασκαλείο της Ρόδου και εργάστηκε ως δάσκαλος σε σχολεία της Καρπάθου και ως δικηγόρος του Αρείου Πάγου στη Ρόδο ως τη συνταξιοδότησή του, το 1997 [2].
Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση και ηγήθηκε αντιστασιακής ομάδας εναντίον των Ιταλών στο χωριό του. Ήταν αρχικά μέλος της Ένωσης Κέντρου, με την οποία ήταν υποψήφιος βουλευτής το 1963 και το 1964 χωρίς να εκλεγεί [3].
Το 1951 ίδρυσε την Ένωση για την Τουριστική Ανάπτυξη της Δωδεκανήσου [2].
Το 1959 και το 1964 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Ρόδου, ενώ το 1964 διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα Δήμαρχος Ρόδου. Κατά τη χούντα του 1967 συνελήφθη και του απαγορεύτηκε η έξοδος από την Ελλάδα, καθώς ήταν φίλος του Μανδηλαρά.
Ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ Δωδεκανήσων και εξελέγη βουλευτής δύο φορές με το εν λόγω κόμμα, έχοντας κερδίσει τις εκλογές του 1981 και του 1985.
Συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και συνέγραψε 8 βιβλία [4].
Πέθανε σε ηλικία 92 ετών το 2014. Με τη σύζυγό του Άννα απέκτησαν 4 κόρες και 10 εγγόνια [2].
Το καλοκαίρι του 2004 σε ανάμνηνση της Λαμπαδηδρομίαςτης Ολυμπιάδας που πέρασε από την Κάρπαθο, φυτεύθηκε η εικονιζόμενη ελιά δίπλα στο Μέγαρο Τελετών Απερίου από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβρόσιο.
Έκτοτε η ελιά μεγαλώνει και υπενθυμίζει εκείνη τη σπουδαία μέρα για την Ελλάδα και την Κάρπαθο.
Το Απέρι αντιπροσώπευσαν στη λαμπαδηδρομία οι: Μάρκος Φιλιππούσης, Γιώργος Μακρής και Βασίλης Μικροπανδρεμένος.
Ο Σύλλογος Απανταχού Καρπαθίων, είναι ένας από τους παλαιότερους συλλόγους της Ελλάδος, και ιδρύθηκε το 1895 από Καρπαθίους Λατόμους που εργαζόντουσαν στα λατομεία της Πεντέλης.
Η λατρεία των Καρπαθίων για την ιδιαίτερη γενέτειρα, η παθολογική αγάπη για τα ήθη και έθιμα του νησιού και ο υπέρτατος πόθος για την ελευθερία και την επιστροφή στην αγκαλιά της μάνας Ελλάδας, τους οδήγησε να καταστούν οργανωμένοι θεματοφύλακες για τις αρχές και τα ιδανικά, ιδρύοντας το πολύ μακρυνό 1895 το Σύλλογο Απανταχού Καρπαθίων.
Η εφημερίδα “ΟΜΟΝΟΙΑ”, ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1943 εκδιδόμενη ως “ΟΜΟΝΟΙΑ“, Μηνιαίον Δελτίον της Αδελφότητος Απερειτών Καρπάθου η “ΟΜΟΝΟΙΑ” στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου ιδρύθηκε ο ομόνυμος σύλλογος Απεριτών το 1932.
Φτάνει τουλάχιστον μέχρι το 67 τεύχος (Απρίλιος 1950) κυκλοφορώντας ανελλιπώς για 8 περίπου χρόνια. Αποτέλεσε ένα σημαντικό μέσο επικοινωνίας των απανταχού Απεριτών ειδικότερα μέσα στα δύσκολα χρόνια της Ιταλικής Κατοχής και της Απελευθέρωσης. Εχει διασωθεί μέσα από ιδιωτικά αρχεία, όπως αυτό του αείμνηστου Νικολάου και Ιωάννου Παναγιώτου, έχοντας καταγράψει πολλές πτυχές της Ιστορίας του Απερίου και της Καρπάθου γενικότερα.
Στη συνέχεια επανεκδώθηκε με τον τίτλο ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΟΜΟΝΟΙΑ” το 2004 με απόφαση του τότε Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, υιοθετώντας την πρόταση του προέδρου Μιχάλη Γ. Μικροπανδρεμένου. Ο ίδιος ανέλαβε την επιμέλεια της έκδοσης και τα έξοδα εκτύπωσης του Α3 δισέλιδου εντύπου, που κυκλοφορούσε σε τριμηνιαία βάση. Το πρώτο τεύχος του Δελτίου Ομονοίας, όπως ονομάστηκε αρχικά, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο 2004. Συνδυάστηκε με την έναρξη της πρωτοβουλίας του Δ.Σ. για την ανάδειξη ιστορικών θεμάτων της Καρπάθου, και την πραγματοποίηση του πρώτου (από σύλλογο Απεριτών) εορτασμού του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος του Οκτώβρη 1944 (60η επέτειος, Μαρούσι 10-10-2004).
Αρχής γενομένης της 27/7/2019 η ιστορική Εφημερίδα “ΟΜΟΝΟΙΑ” είναι και ηλεκτρονικά προσπελάσιμη μέσω της πλατφόρμας wordpress.com στην διέυθυνση: http://eo.karpathos.net. Επικεφαλής της προσπάθειας ήταν ο Μανόλης Μ. Τσαγκάρης, σε συνεργασία με ολιγομελή επιτροπή. Συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων εκδόσεων και ακολουθώντας τις τάσεις του ψηφιακού μετασχηματισμού των μέσων ενημέρωσης, διατηρεί τη μορφή και το ύφος της προηγούμενης έκδοσης κάνοντας χρήση των νέων τεχνολογιών τόσο για τη συγγραφή της όσο και για τη κυκλοφορία της.
[1] Σχετική σελίδα για το ιστορικό του εντύπου, από την ηλεκτρονική εφημερίδα “ΟΜΟΝΟΙΑ” (https://eo.karpathos.net)
“ΟΛΥΜΠΟΣ”, είναι η Τριμηνιαία Εφημερίδα της Αδελφότητας Ολυμπιτών Ρόδου «Η ΒΡΥΚΟΥΣ», που εκδίδεται ηλεκτρονικά πλέον από το Φύλλο 96 (Φεβ. – Απρίλιος 2019).
Οπως αναφέρεται στο σχετικό άρθρο από το Φύλλο 96:
Μετά από έντεκα χρόνια, αποφάσισε έπειτα από ψήφισμα, στην συνεδρίαση του Δ.Σ στις 13/3/19, όπου και υπερψηφίστηκε ομόφωνα από τα μέλη του. Η εφημερίδα θα εκδίδεται ως επί το πλείστο διαδικτυακά, στην ιστοσελίδα του σωματίου μας vrykous.gr, καθώς όμως και έντυπα με στόχο την τροφοδότηση όσων, για οποιονδήποτε λόγο, αδυνατούν να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και τα νέα τεχνολογικά μέσα, καθώς επίσης και τους κατοίκους των χωριών μας, Όλυμπο και Διαφάνι, μέσα από τα εκεί καφενεία.
Η εφημερίδα «Καρπαθιακή» (Η εφημερίδα της Καρπάθου) εκδίδεται στην Αθήνα. Ιδρύθηκε από τον αείμνηστο Ιατρό Μ. Γεωργίου το 1952. Διευθύνεται από την κυρία Καλλιρρόη Γ. Μανωλάκη.
Η εφημερίδα πλέον εκδίδεται μόνο ηλεκτρονικά στην διεύθυνση: