Visits: 1
Πουλλάκιτ τηβ βαθειάν αυgή
Πουλλάκιτ τηβ βαθειάν αυgή, πικρά-πικρά εκελάηει,
σε μνιας ελιάς τηκ κουφωτή τηρ ρίντζα καϊσμένο.
Κ’ οι ’λιοσυνάχτρετ σίμωσακ κ’ εκούσατ το τραούι
κ’ ας το λιανορωτήξασι, κ’ ας το λιανορωτούσι.
-Πε μας πουλλάκιτ της αυgής, πουλλίτ της μαύρης νύχτας,
τάν είναιτ τα φαρμάκια σου και βαριαναστενιάντζεις;
Μην είχες ταίρικ κ’ ήφυε, πουλλάκια κ’ αρρωστήσα;
Μητ τηφ φωλιάτ σου εχάλασεν η φούρκα του χειμώνα;
-Μήε το ταίρι μου ήχασα, μήε και τα πουλλιά μου,
’ρρωστήσασι στα κρύητα, στηφ φούρκα του χειμώνα.
Από τον Άη έρκομαι, και πικροχαιρετώ σας
και φέρνω τα παράπονα για να τα μεταώκω,
εκείνου απού φύτεψε τούτην εά τηρ ρίντζα,
’μμ’ εν ημπορεί στους κλώνους της το χέρι του ν’ απλώσει,
να τους κλαέψει, να χαρεί και τοκ καρπό να πιάσει!
’ε τραουώ για λόου σας και της ελιάς τα λέω…
Πηγές – Αναφορές
- Από την ανάρτηση – ανακοίνωση του συγγραφέα Γιώργου Κανάκη