To βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 1940 μία μικρή ομάδα κομμάντος έκανε απόβαση στο νησί, που βρισκόταν όπως και όλα τα Δωδεκάνησα, υπό ιταλική κατοχή από το 1912.
Τη νύχτα της 17ης προς 18ης Νοεμβρίου 1940 ο Δωδεκανήσιος γιατρός Βασίλειος Βέργης (πρώην αξιωματικός των Γαριβαλδινών, από τη Βολάδα της Καρπάθου) μαζί με οχτώ φίλους του και τρεις ναύτες ξεκίνησαν από τη Σάμο με ένα καΐκι και αποβιβάστηκαν στο Αγαθονήσι.
Επικεφαλής της ομάδας, εμπνευστής και χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν ένας γιατρός από τη Βωλάδα της Καρπάθου, ο Βάσος Βέργης ο οποίος προχώρησε στην ενέργεια αυτή εκφράζοντας το πάθος του για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου που τελούσε υπό ιταλική κατοχή από το 1912 χωρίς να έχει την παραμικρή βοήθεια.
Σκοπός τους ήταν να πιάσουν Ιταλούς αιχμαλώτους για να συγκεντρώσουν πληροφορίες για τις Ιταλικές δυνάμεις στα Δωδεκάνησα. Στο νησί υπήρχε φυλάκιο χωροφυλακής με εφτά ή οχτώ καραμπινιέρους και στρατιωτικό φυλάκιο με δεκαπέντε περίπου Ιταλούς καταδρομείς.
Οι Έλληνες επιτέθηκαν στο φυλάκιο της χωροφυλακής, σκότωσαν έναν ή δύο καραμπινιέρους και αιχμαλώτισαν τέσσερις ή πέντε. Αμέσως μετά επέστρεψαν στη Σάμο μέσω των Τουρκικών υδάτων σηκώνοντας Τουρκική σημαία στο καΐκι για να μην εντοπιστούν από τα Ιταλικά αεροπλάνα.
Οι Ιταλοί για αντίποινα βομβάρδισαν το Βαθύ και το Τηγάνι (σημερινό Πυθαγόρειο) της Σάμου. Οι εφημερίδες της εποχής αφιέρωσαν στήλες στο επεισόδιο του Αγαθονησίου. Ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς κάλεσε το Βάσσο Βέργη και τα παλικάρια του στην Αθήνα και τους παρασημοφόρησε σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία.
Πηγές
Αναδημοσίευση άρθρου της Εφημερίδος το Κέρδος στην Ηλεκτρονική έκδοση της Εφημερίδας της Ομόνοιας.
Τελείται δοξολογία στην Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Απέρι, παρόντων κατοίκων όλων των χωριών της Καρπάθου. Τον πανηγυρικό εκφωνεί ο Χριστόφορος Σακελλαρίδης, ενώ στη δοξολογία παρευρέθηκε και ο Ιταλός διοικητής Ντοτόρε Αρμάντο Αμεντούνι, «την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενος» [1].
Την ίδια μέρα συγκροτείται η Ελληνική Επαναστατική Καρπαθιακή Επιτροπή (ΕΕΚΕ) και ξεκινάνε οι διαπραγματεύσεις με τη διοίκηση των 250 περίπου εναπομείναντων Ιταλών στο Νησί [1].
Αποστολή τους η διαπραγμάτευση με την Ιταλική Διοίκηση με σκοπό την ειρηνική τους παράδοση στους επαναστάτες και τον αφοπλισμό τους. Κάτι που πραγματοποιήθηκε με τη δεύτερη συμφωνία της 11ης Οκτωβρίου, 1944.
Αναφορές και Πηγές
Χρονικό της Νήσου Καρπάθου, Μιχάλη Μιχαηλίδη Νουάρου, Αθήνα 1951, επανέκδοση του Συλλόγου Οθειτών Εργασία και Χαρά, 2002, σελίδε 692-693.
Η επιστολή «Διακήρυξης της Επανάστασης, Απελευθέρωσης και ‘Ενωσης με την Ελλάδα», φέρει την ημερομηνία 7/10/1944.
Συντάχθηκε από την Ελληνική Επαναστατική Καρπαθιακή Επιτροπή που είχε εκλεγεί την προηγούμενη μέρα. Συγγραφέας της πιθανότατα ο Χριστόφορος Σακελλαρίδης, δάσκαλος και γραμματέας της Ιεράς Μητρόπολης Καρπάθου και Κάσου [4].
Εκφράζει το βαθύτερο νόημα της Επανάστασης και Απελευθέρωσης της Καρπάθου και κοινοποιεί το λαϊκό αίσθημα των κατοίκων Καρπάθου και Κάσου για την «Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα»:
… Ο αμιγής Ελληνικός πληθυσμός των νήσων Καρπάθου και Κάσου αμέσως προέβη εις την ενύψωσιν της Ελληνικής σημαίας και εκήρυξε την ένωσίν του με τα της Μητρός Ελλάδος – πατριωτικαί εκδηλώσεις λαμβάνουσιν χώραν και έξαλλος ενθουσιασμός διαπνέει απ’ άκρου εις άκρον τας νήσους Κάρπαθον και Κάσον, δια την εκπλήρωσιν του προαιωνίου υμών πόθου …
Παραλήπτης η εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση στο Κάϊρο της Αιγύπτου και οι Συμμαχικές Δυνάμεις.
Την επιστολή μετέφερε και παρέδωσε στο προορισμό της, 7-μελής ομάδα τολμηρών Καρπαθίων ναυτικών που ταξίδεψε υπό επικίνδυνες συνθήκες από την Κάρπαθο, στην Κάσο και μετά στο Αμπουκίρ και την Αλεξάνδρεια (δείτε και το σχετικό λήμμα).
Ακριβές αντίγραφο του πρωτοτύπου βρίσκεται στο σχετικό λήμμα στην Καρπαθιοπαίδεια μαζί με ερμηνευτικά σχόλια.
Πηγές και Παραπομπές
Ολόκληρο το κείμενο βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο ως A100
Σχετικά λήμματα με την Επανάσταση της Καρπάθου στις ετικέτες: 1944
Ο Γεώργιος Ν. Γεργατσούλης γεννήθηκε στο Απέρι το 1922. Σπούδασε στη σχολή “Προμηθέα” και κατετάγει στό Ναυτικό [2]. Δήλωσε μάλιστα ψεύτικη ηλικία για να μπορέσει να υπηρετήσει.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, εκτελώντας επιταγμένη εργασία των Γερμανών, σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Πειραιά από τους συμμάχους, πιθανόν κατά το 1944.
Πηγές:
Ανάρτηση της Μαρίκας Γ. Γεργατσούλλη στο Facebook, (6 Οκτωβρίου, 2019).
Αφήγηση της αείμνηστης Μεταξίας Περδικολόγου, Κηφισιά, 2016, που αναφέρθηκε και στο περιστατικό του θανάτου του.
Φωτογραφίες από το προφίλ της Μαρίκας Γ. Γεργατσούλη
Άτυπο σκίτσο νησιώτη – αντί πραγματικής εικόνας για το Χ” Οικονόμου
Ο Χατζηλίας (Χατζη-Ηλίας) Οικονόμου ήταν Έλληνας αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, καραβοκύρης και πολιτικός από την Κάρπαθο. Ήταν πληρεξούσιος (Παραστάτης) Καρπάθου στις εθνοσυνελεύσεις του Άστρους (Β’) το 1823 και του Άργους (Δ’) το 1829. Συγκρούστηκε με τον μητροπολίτη Καρπάθου Νεόφυτο. Ο τελευταίος, μάλιστα, απέστειλε επιστολή προς το Υπουργείο της θρησκείας το 1823, αποκαλώντας τον Οικονόμου “αντίθεο” και “αποστάτη της Ορθοδοξίας” [1].
Ο Λαογράφος και Ιστορικός Μιχαήλ Μιχαηλίδης – Νουάρος τον περιγράφει:
«… ο επιφανέστερος πολίτης της Καρπάθου κατά τους χρόνους της Ελληνικής Επαναστάσεως, λόγω μορφώσεως πλούτου και γένους … »
Ο επίτιμος καθηγητής Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ κ. Θ. Πελεγρίνης χαρακτήρισε το Χ.Ο. ως «Σύμβολο της Εθνικής Ταυτότητας των Καρπαθίων» [7]:
Ο Χατζηλίας με την εθνική του δράση συμβολίζει το δικαίωμα των Καρπαθίων να σεμνύνονται να λένε πως πατρίδα τους είναι ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί, ακριτικό, για το οποίο ο ξεχωριστός εκείνος συντοπίτης των συνέβαλε με τον φλογερό του πατριωτισμό, ώστε να αποτελέσει αναπόσπαστο μέλος της Νέας Ελληνικής Πολιτείας εξ αρχής, από την ώρα της δημιουργίας της –ένα δικαίωμα που απηχεί, ασφαλώς, την συνείδηση του Έθνους όλου.
Η Πολιτική του Δράση
Προύχοντας του Μεγάλου Χωριού (σημερινού Απερίου) Καρπάθου
Εκλεγμένος Παραστάτης Καρπάθου στη Β’ και Δ’ Εθνοσυνέλευση
Διεκδίκησε σθεναρά την παρουσία της Καρπάθου στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος (συμφωνία του Λονδίνου, 1829)
Αγωνίστηκε για την τήρηση της τάξης στην επαναστατημένη Κάρπαθο, λόγω της παρουσίας ατάκτων ενόπλων από τη γειτονική Κρήτη
Δέχθηκε και διαχειρίστηκε διαφωνίες από τους τοπικούς του πολιτικούς αντιπάλους.
Ήλθε σε σύγκρουση με τον τότε Μητροπολίτη Καρπάθου Νεόφυτο, ο οποίος τον κατήγγειλε στο ελληνικό κράτος, πιθανόν να τον εξω-εκλησίασε, αλλά τελικά τον συγχώρεσε με δεύτερη επιστολή του μερικά χρόνια μετά.
Η Εθνική του Δράση
Πιθανότατα μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία από το Δ. Θέμελη.
Ήταν πρωτοστάτης στην κατασκευή και δωρεά του «πλοίου της Καρπάθου», που παραχωρήθηκε στον Ανδρέα Μιαούλη και έλαβε μέρος στην Ναυμαχία του Γέροντα (1824).
Πρωτοστάτησε στην οικονομική συνδρομή της Καρπάθου στον αγώνα του έθνους, εν τω μέσω ταυτόχρονης φορολογίας στους Οθωμανούς.
Δώρησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στον αγώνα.
… μέλη συνολοπληρωτικά του Ελληνικού Κράτους …
Μοναδική είιναι η παραπάνω ρήση του στην επιστολή που έστειλε μαζί με το Γεώργιο Ψαρουδάκη στον Ι. Καποδίστρια, διαμαρτυρόμενος για την μη ενσωμάτωση της Καρπάθου στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος:
«…Οι Καρπάθιοι, πειθόμενοι εις την ένορκον και πασιφανή διακήρυξιν των συνελεύσεων του Έθνους, ότι όλοι όσοι έλαβον τα όπλα εις τον ιερόν τούτον αγώνα, είναι ένα αδιάσπαστονΈθνος, ήλπιζάν δικαίως να είναι μέλη συνολοπληρωτικά του Ελληνικού Κράτους, έτι μάλλον ως μη έχοντες ποτέ κατοίκους Τούρκους, ούτε ιδιοκτησίας Τουρκικάς εις την Νήσον των.
Αλλά παρά πάσαν ελπίδα βλέπουν, οτι η πράξι, η γενόμενη εν Λονδίνο την 22 Μαρτίου του παρόντος έτους από τους Πληρεξούσιους Αντιπροσώπους των Τριών Συμμάχων Βασιλέων, διορίζει όρια της Ελλάδος, κατά τα οποία η Κάρπαθος καταδικάζεται να εγκαταλειφθή εις την λυσσώδη εκδίκηση των άσπονδων εχθρών του Χριστιανισμού …» (5/8/1829) [6].
Η δολοφονία του
Δολοφονήθηκε το φθινόπωρο του 1829, μερικούς μήνες πριν την παραπάνω επιστολή, από τον Ι. Μπαϊρακτάρη, άτακτο ένοπλο αντάρτη από την Κρήτη. Αρκετά χρόνια μετά, έγινε δίκη για το περιστατικό και καταδικάστηκε σε χρηματική ποινή το αφεντικό του Μπαϊραχτάρη, για τις πράξεις του.
Η συνολική του προσφορά
Ως πολιτικός πέτυχε την εθελούσια συμμετοχή των Καρπαθίων στην εθνεγερσία αν και η Κάρπαθος βρισκόταν σε μικρή απόσταση από την ισχυρά οθωμανο-κρατούμενη Ρόδο.
Πέτυχε την προσάρτηση της Καρπάθου στην Επαρχία Σαντορίνης.
Επιχειρηματολόγησε και διεκδίκησε τη συμμετοχή της Καρπάθου στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος με τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1829.
Δυστυχώς η δολοφονία του και η επιστροφή της Δωδεκανήσου στους Οθωμανούς έπληξαν προσωρινά το μέγεθος της προσφοράς του.
109 χρόνια αργότερα (1947) η Δωδεκάνησος ενσωματώθηκε στην Ελλάδα, αποκορύφωμα των αγώνων των Καρπαθίων και Δωδεκανησίων για την Ελευθερία που και εκείνος ενέπνευσε.
Η προτομή του στο Απέρι της Καρπάθου
Στις 12/8/2022 αποκαλύφθηκε η προτομή του μνημείου του στη γενέτειρα του το Απέρι της Καρπάθου. Η προτομή του Χ.Ο. φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη κ. Χαράλαμπο Νεονάκη (https://www.neonakis-art.gr/) με βάση τα ιστορικά στοιχεία που είναι διαθέσιμα, ενώ δεν έχει βρεθεί καμμιά απεικόνικση του.
Με τα ενδυματολογικά στοιχεία της εποχής εικονίζεται ένα πολιτικό πρόσωπο, ενώ το βλέμμα του εμφανίζεται αυστηρό και ταυτόχρονα αποφασιστικό [8].
To βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 1940 μία μικρή ομάδα κομμάντος έκανε απόβαση στο νησί, που βρισκόταν όπως και όλα τα Δωδεκάνησα, υπό ιταλική κατοχή από το 1912.
Επικεφαλής της ομάδας, εμπνευστής και χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν ένας γιατρός από τη Βωλάδα της Καρπάθου, ο Βάσος Βέργης ο οποίος προχώρησε στην ενέργεια αυτή εκφράζοντας το πάθος του για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου που τελούσε υπό ιταλική κατοχή από το 1912 χωρίς να έχει την παραμικρή βοήθεια.
Ο Γεώργιος Ν. Γεργατσούλης γεννήθηκε στο Απέρι το 1922. Σπούδασε στη σχολή “Προμηθέα” και κατετάγει στό Ναυτικό [2]. Δήλωσε μάλιστα ψεύτικη ηλικία για να μπορέσει να υπηρετήσει.
Γεννήθηκε το 1930. Ο πατέρας του καταγόταν από τα Σπόα και η μητέρα του από το Μεσοχώρι. Πέθανε στις 6 Αυγούστου του 1998.
Στις 12/8/2022 αποκαλύφθηκε η προτομή του μνημείου του στη γενέτειρα του το Απέρι της Καρπάθου. Η προτομή του Χ.Ο. φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη κ. Χαράλαμπο Νεονάκη (
Με τα ενδυματολογικά στοιχεία της εποχής εικονίζεται ένα πολιτικό πρόσωπο, ενώ το βλέμμα του εμφανίζεται αυστηρό και ταυτόχρονα αποφασιστικό [8].