Ο παρακάτω κατάλογος συγκεντρώνει πρόσωπα της Καρπαθιακής μουσικής σκηνής (οργανοπαίχτες και γλεντιστές), καθώς τους εντοπίζουμε σε διάφορες πηγές του διαδικτύου. Περιοριζόμαστε σε αυτή τη φάση σε όσους δεν βρίσκονται εν ζωή.
Ο κατάλογος αυτός δεν είναι πλήρης φυσικά αλλά θα συμπληρωθεί συν τω χρόνω. Ζητάμε συγνώμη εκ των προτέρων για τους περιορισμούς αυτού του καταλόγου.
Η Καλή Λίμνη είναι η ονομασία του υψηλότερου βουνού της Καρπάθου και ταυτόχρονα και της οροσειράς-οροπαιδείου που την περιέχει.
Η βουνοκορφή έχει ύψος 1215 μέτρα, σύμφωνα και με τη σχετική πινακίδα της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού. Είναι μόλις 1 μέτρο χαμηλότερη από την κορυφή του Αττάβυρου της Ρόδου (1216 μέτρα).
Η θέα από την κορυφή είναι καθηλωτική, μια που διακρίνονται πολλά χωριά του Νησιού, όπως Μεσοχώρι, Λευκός, μέρος των Πηγαδίων, Πύλες, και άρκεσα και Μενετές.
Γεωγραφικά, βρίσκεται στις συντεταγμένες: 35.58959 East, 27.12533 North
Άποψη της Καλής Λίμνης από το Λευκό.
Η Λάστος διαθέτει σημαντική χλωρίδα και πανίδα και για αυτό το λόγο περιλαμβάνεται στο δίκτυο Natura 2000 με κωδικό GR4210002.
Ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος παίζει βιολί στο Καφενείο Τερψιθέα στο Απέρι (2003) [φωτ. Μανόλη Μ. Τσαγκάρη](άρθρο υπό συγγραφή)
Ο Γιάννης Μιχ. Αναγνωστόπουλος, γιός του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου, γνωστός και ώς Γιάννης Υψηλός, ήταν μουσικός, στιχουργός, γλεντιστής και δάσκαλος πολεμικών τεχνών.
Γεννήθηκε το 1944 στην Κάρπαθο και απεβίωσε το 2025 στη Ρόδο. Σπούδασε στο Νηρέα της Ρόδου Ηλεκτρομηχανικός, επάγγελμα που εξάσκησε στην Κάρπαθο για μερικά χρόνια και αργότερα στην Αμερική.
Μετανάστευσε στην Αμερική το 1970, μαζί με την οικογένειά του, όπου συνέχισε την επαγελματική του σταδιοδρομία, αρχικά ως ηλεκτρομηχανικός και αργότερα δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της Εστίασης.
Με 4 παραγωγές καρπαθιακής μουσικής, και την παρουσία του σε γλέντια, γάμους, βαπτίσεις, αρραβώνες και πανηγύρια, διέδωσε ένα μοναδικό μουσικό τρόπο ερμηνείας της κατωχωρίτικης μουσικής. Συνέχισε το έργο του πατέρα του Μιχαήλ Αναγνωστοπούλου, σημαντικός τραγουδιστής, μαντιναδόρος και οργανοπαίχτης.
Κατάλογος δίσκων ευρείας κυκλοφορίας
Εξέδωσε 4 albums σε μορφή δίσκου 33 1/3 στροφών, 8 track tape, compact cassette, και CD κατά περίπτωση.
Καρπαθιακά Τραγούδια (1973)
Καρπαθιακές Μελωδίες (1977)
Υψηλοβελονιές (1992)
Υψηλού Ευακούσματα (2008)
Καρπαθιακά Τραγούδια (1973)
Στίχοι και Μουσική: Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος (Υψηλός) Τραγούδι και Βιολί: Γιάννης Μ. Αναγνωστόπουλος (Υψηλός) Τραγούδι και Λαούτο: Μηνάς Μ. Αναγνοστόπουλος (Υψηλός) Παραγωγή & Ηχογράφηση: Νίκος Τσιβγάς Υλικός Φορέας: Δίσκος 33 στροφών (8 τραγούδια), Κασέτα 8-track (14 τραγούδια) Έτος παραγωγής: 1973 Ηχογράφηση: Ν. Υόρκη, Η.Π.Α. Κωδικός: 3-3-3270Α
Ήταν μια από τις πρώτες δισκογραφικές παραγωγές καρπαθιακής μουσικής μεγάλης κλιμακας (8 τραγούδια σε δίσκο 33 στροφών, και 14 τραγούδια σε ταινία 8-track). Μέχρι τότε οι παραγωγές περιορίζονταν σε δίσκους 45 στροφών με 2 τραγούδια. Ο Δίσκος αυτός ακούστηκε και αγαπήθηκε στην Κάρπαθο και Αμερική και σε μεγάλο βαθμό διαμόρφωσε την εικόνα της κατωχωρίτικης μουσικής με βιολί. Η ερμηνεία των σκοπών και η συνοδεία του λαούτου αποτέλεσε πρότυπο για πολλούς νέους οργανοπαίχτες.
Η θεματολογία αφορά τη ξενητιά αλλά και το θάνατο του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου (πατέρα του Γιάννη και Μηνά).
Το Δημοτικό σχολείο Διαφανίου, στο Διαφάνι Καρπάθου, κοσμείται από γλυπτές παραστάσεις που φιλοτέχνησε η οικογένεια Βασίλη Χατζηβασίλη, αποτελεί δε σημαντικό αξιοθέατο του νησιού.
Δεσπόζει πάνω από την περιοχή της Αχάτας, ένα ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους σπήλαιο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Προσπελάσιμο από ένα σύντομο μονοπάτι από το χωμάτινο δρόμο Απέρι-Αχάτα-Πετρωνάς. Η διαδρομή περνά μέσα από πευκόφυτο δάσος με πανοραμική θέα του Καρπαθίου πελάγους και της παραλίας της Αχάτας.
Άποψη των σταλαγμιτών του σπηλαίου Λημνιώτη (wikiloc)
Το μονοπάτι , ξεκινάει από το χωματόδρομο Πετρωνά, που ξεκινά από το δρόμο Απέρι-Αχάτα και μεταφέρι το νερό του Μερτώνα. Κατηφορίζει σε έντονη κλίση την πλαγιά προς την θάλασσα και καταλήγει στο σπήλαιο του Λημνιώτη το οποίο κρύβει ένα εντυπωσιακό θέαμα. Τεράστιους σταλαγματικούς σχηματισμούς και υπέροχη θέα στο απέραντο μπλέ της θάλασσας.
Ο Ιατρός Βασίλειος Βέργης επισκέπτεται τη γενέτειρα του το 1928 (περίπου). Σταματά στο Απέρι όπου κατέληγε ο τότε αμαξιτός δρόμος που τον υποδέχονται Απερίτες και Βωλαδιώτες. (Λαογραφικό Αρχείο Απερίου).
Ο Εμμανουήλ Κοντόπουλος, Φωτογράφος, γεννήθηκε στην Όλυμπο και παντρεύτηκε στο Απέρι τη Ζωή Νισύριου στις αρχές του 20ου αιώνα.
Εργάστηκε στην Κάρπαθο από το 1900-1912 περίπου και άφησε ένα σημαντικό φωτογραφικό αρχείο, συμπεριλαμβανομένου της εμβληματικής φωτογραφίας από τη πρωτομαγιά του 1907 στο Απέρι (στο τέλος του λήμματος).
Ο Εμμανουήλ Κοντόπουλος (λεπτομέρεια από τη φωτογραφία της πρωτομαγιάς του 1907)
Το αρχείο του αποτελείται από περίπου 160 γυάλινα αρνητικά με φωτογραφίες, κοινωνικές (συνευρέσεις, εκδρομές), ιστορικές (σημαντικά γεγονότα της Καρπάθου), οικογενειακές (ζευγαριών και οικογενειών), προσωπικές (πορτραίτα), καθώς και εικόνες της καθημερινής ζωής (εργασίες). Καταγράφονται πρόσωπα, ενδυμασίες, κοσμήματα, κεντήματα, αντικείμενα της καθημερινής ζωής, πιθανότατα από την Κάρπαθο και ειδικότερα από το Απέρι. Σε μία περίπτωση το αρνητικό περιέχει τη φράση «Πρωτομαγιά του 1907».
Η συλλογή προβάλλεται σε ειδική σελίδα στο facebook [2].
Ο Αμβρόσιος Παναγιωτίδης γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1939. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1962. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1961 και Πρεσβύτερος το 1965. Διετέλεσε Αρχιγραμματέας της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας και της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους. Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Κώου από το 1977 μέχρι το 1983. Στις 19 Ιουνίου 1983 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου.
… και η μετάφραση του Ιάκωβου Πολυλά. Τους άνδρες απ’ την Νίσυρον, την Κάρπαθον, την Κάσον, και απ’ τες Καλύδνες και απ’ την Κων την πόλιν του Ευρυπύλου, εδιοικούσε ο Άντιφος και ο Φείδιππος, βλαστάρια του βασιλέως Θεσσαλού του γόνου του Ηρακλέους. Κι είχαν τριάντα βαθουλά κατόπι τους καράβια.
Η Κάρπαθος βρισκόταν υπό Μινωική επιρροή, αργότερα υπήρξε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας μέχρι το 400 π.Χ. που κατακτήθηκε από τους γείτονες Ρόδιους. Από τότε πέρασαν κι άλλοι πολλοί από το νησί. Πέρσες, Μακεδόνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Γενοβέζοι, Βενετσιάνοι (την είπαν Scharpanto ή Scarpanto), Άραβες, Οθωμανοί (την έλεγαν Κερπέ), πειρατές, Ιταλοί (1912-1944). Οι περισσότεροι έφυγαν. Άλλοι πήγαν μετανάστες στην Αμερική. Λίγοι έμειναν να παλέψουν με τον άγονο τόπο τους.
Σε Επιγραφή της Βρυκούς
Σύμφωνα με ψήφισμα του Δήμου των Βρυκουντίων στην πόλη τελούνταν αγώνες αφιερωμένοι στον Ασκληπιό όπου συμμετείχαν και οι τέσσερις Καρπαθιακές πόλεις. Η Βρυκούς πιστεύεται ότι εγκαταλείφθηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. λόγω των αραβικών επιδρομών ή ότι καταστράφηκε από σεισμό [3].
Η πιο γνωστή επιγραφή που έχει βρεθεί είναι το λεγόμενο “Δωρικό” ψήφισμα το οποίο αναφέρεται στον Σάμιο γιατρό Μηνόκριτο γιο του Μητρόδωρου που είχε ασκήσει την ιατρική στη Βρυκούντα για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Σύμφωνα με το ψήφισμα αυτό ο Μηνόκριτος τιμήθηκε για τις καλές του υπηρεσίες προς τον Δήμο με δημόσιο έπαινο και με χρυσό στεφάνι, ενώ του δινόταν το δικαίωμα να συμμετέχει στις ιερές τελετές και στις γιορτές της πόλης. Τέλος μαρμάρινη στήλη που έφερε εγχάρακτο το ψήφισμα αυτό τοποθετήθηκε στον περίβολο του ναού του Πορθμίου Ποσειδώνος που εκτιμάτα ότι βρισκόταν στην Καρπαθιακή ακτή του στενού της Σαρίας.
Σε Επιγραφή στην Ακρόπολη των Αθηνών
Οι Καρπάθιοι και οι Ετεοκαρπάθιοι (γηγενείς) αναφέρονται σε επιγραφή της Αθηναϊκής Συμμαχίας.
